تو که ندیده در دلمان نشسته‌ای،

 تو که امان اهل زمینی،

 تو که هستی تا گرفتاری و اندوه از روزگار ما دور شود،

 دلگیر نشو

اگر می‌بینی گاهی می‌خواهیم همه چیز را در این خانه‌ دل جا بدهیم،

ما پیراهنی از انتظار تنمان کرده‌ایم که گاهی برایمان تنگ می‌شود ولی ته دلمان چیزی هست که

شاید خیلی به چشم نیاید،                           ما دوستت داریم 

با نبض تند زمان، جمعه‌ها آرام از کنار ما می‌گذرند،

 نیمه خرداد می‌رسد،

یک روز هم تو می‌آیی

و

ما میان لبهایمان دیگر آه نمی‌کشیم...